Ludność Algierii cz. 8

Wszyscy uczeni zgadzają się na to, że ta pierwotna ludność tworzyła dwa ludy, bo wśród szczątków epoki kamiennej znaleziono w grobowcach Algierii szkielety, należące do dwu różnych typów. Oba należą do ludzi długogłowych, ale jeden jest tęższych, drugi wątlejszych. W typie tęższym, kościstszym, szczyt głowy znajduje się z tylu i ręce rozkrzyżowane nie dotykają się płaszczyzny, o którą by się człowiek stojący opierał, dwie cechy, które znajdujemy dziś jeszcze u większości Berberów. Drugi typ, wątlejszy, ma ręce złożenia Europejczyków i głowę o szczycie położonym na jej środku. Ten typ czysty spotyka się dziś rzadko, już to na pustyni wśród Mzabów i Tuaregów, już na najniedostępniejszych szczytach Dźjur-dżjury wśród Kabylów.

Ze te dwa elementy, które się z sobą zetknęły, nie oddziaływały na siebie równomiernie, dowód w tern, że jeden a mianowicie Chamitów, narzucił drugiemu język. Ale czy otwartość nieznana Scmitom, jednożeństwo, znaczenie kobiety w społeczeństwie, uspołecznienie gminne, w którym wszyscy pełnoletni biorą udział, te dziś tak wybitne cechy niektórych plemion Berberów, nie są skutkiem wpływu aryjkiego pierwiastku, to rzecz godna co najmniej zastanowienia.